De eerste eenzame dagen

Daar gaan we dan. Nu is het officieel. Net zoals je als mens niet officieel bestaat zonder Facebook, kan je niet gaan backpacken zonder een Waarbenjij.nu bij te houden natuurlijk. Dus dan moet het maar..

De komende maanden zullen wij proberen jullie up-to-date te houden van onze bevindingen tijdens onze rit door Zuid-Amerika die een paar dagen geleden is begonnen in Cartagena, in het noorden van Colombia. In ongeveer 2,5 maand tijd is het plan om de hoogtepunten van Colombia, Ecuador en Peru te gaan beleven, voordat voor ons beide het echte leven als vers afgestudeerde waterbouwkundigen gaat beginnen. Voor het Noord-Hollandse gedeelte van ons tweetal is dit kennelijk niet genoeg, aangezien hij waarschijnlijk hierna nog doorreist, maar meer hierover later.

Misschien hebben jullie het al gemerkt aan het gebrek aan Zaans accent, maar Arjen is er op het moment nog niet bij. Die vond het op een of andere manier leuker om met de familie naar Costa Rica te gaan ofzoiets. Gelukkig wilde hij niet té veel missen en kan ik hem daarom komende zaterdag op het vliegveld hier verwachten.

Afgelopen zondag was dus zwaar voor mij. 17 uur vliegen bracht me via Frankfurt en Bogota op het kleine vliegveld van Cartagena aan de Caribische Zee. Helaas had men begage pas de ochtend erna door dat ik daar moest zijn. Zo kwam ik er op de harde manier achter dat de kleding die ik in Nederland aantrok, niet erg geschikt is voor de tropische kuststad. Het hostel waar ik de komende week nog zal verblijven staat midden in het oude centrum van Cartagena, wat in zijn geheel VN cultureel werelderfgoed is. De reden hiervoor kunnen jullie misschien op de foto’s zien, maar dit centrum is echt prachtig en de muren eromheen zijn nog helemaal intact. Niet dat je het qua hitte overleeft om een heel rondje om de stad te lopen, maar dat is weer een ander verhaal.

De twee dagen die ik tot nu toe hier heb doorbegracht, waren vooral gevuld met een zelfverzonnen route door de stad en een populair bezoekje aan Playa Blanca, wat het mooiste strand van Colombia zou moeten zijn. Het probleem is alleen dat als een hoop mensen dit gaan denken, het strand er niet mooier op wordt. Maar het zag er alsnog erg goed uit en het is een lekker idee om half januari in de felblauwe Caribische Zee te liggen. Ik voorspel dat dit nog wel vaker gaat gebeuren voordat Arjen hier aankomt. Ook kan ik de komende dagen goed wennen aan het backpackers-bestaan, wat altijd een ervaring op zich is. Arjen, je hangmat hangt klaar hoor!