Welcome to the Jungle

Ecuador zit er alweer op. Dit verhaal wordt geschreven in het zeer aangename strandplaatsje Mancora, in het noorden van Peru. Een kleine twee weken geleden hadden we alleen Quito en de Galapagos gehad en we kunnen wel zeggen dat we sindsdien in een iets hogere versnelling zijn gaan reizen. De 10 dagen erna gingen als volgt:

Eerst maar eens richting de Amazone. Onze eerste nachtbus bracht ons in een verschrikkelijk lelijk stadje aan de rand van het regenwoud, waarna een tweede busrit en een paar uur varen ons een eerste indruk gaf van de grootte van de Amazone. Iedere bocht werden de bomen groter en de dierengeluiden harder. Na de eerste apen en vogels gespot te hebben, kwamen we aan bij de logde waar de zin ‘Welcome to the jungle’ natuurlijk niet mocht ontbreken. Hier moesten we de dagen erna dus zien te overleven.

Samen met een groep van voornamelijk gekke Canadezen, die inderdaad alleen maar praten over elanden en ijshockey en verrassend vaak sorry zeggen, gingen we de dagen erna met de boot of op de voet op zoek naar dieren. Naast al de dieren die we hebben gespot ( apen, anaconda, heel veel vogels, kaaimannen en een (bewegende!) luiaard), was vooral de nachtwandeling een hoogtepunt, wat trouwens geen goed idee is als je bang bent voor insecten. Gewapend met een hoofdlampje liepen we door het dichte regenwoud, waar het stikte van de gigantsche sprinkhanen, giftige kikkers en spinnen. De foto’s zullen wel een kleine impressie geven.
Na vier dagen krijg je toch wel een idee wat voor een speciaal woud de Amazone is, ook al hebben we maar een klein gedeelte gezien. Helaas moeten we toch door. Met iets meer dan een maand de tijd, waarin Zuid-Ecuador en Peru nog gezien moet worden, besloten we het principe van de nachtbus verder te omarmen.

Onze tweede nachtbus zorgde ervoor dat we s’ochtends vroeg aankwamen in Banos, wat bekend staat om zijn outdoor-mogelijkheden. Dezelfde ochtend gingen we naar berg waar je kan schommelen boven een afgrond, die vooral bedoeld is zodat toeristen een hele rits standaard foto’s kunnen maken ( wat we dan ook maar deden) en s’middags stond raften op het programma.

Dit bleek alleen wat wilder te zijn dan de gemiddelde tocht in de Ardennen, waar ik de op harde manier achterkwam toen ik bungelend voor de boot als een soort boegbeeld de stenen van de stroomversnelling op me af zag komen. Een rolstoel was gelukkig nog niet nodig, met dank aan een verrassend sterk Argentijntje.

De dag erna gingen we maar een stapje verder door een dagje canyoning te doen. Na een hele dag abseilen, zip-linen en vanaf veel te hoog het water in springen hadden we onze dosis avontuur wel weer gehad. De laatste dag in Banos maakten we op een mountainbike een rondje langs de vele watervallen in buurt. Dit was vooral bedoeld zodat we lekker zouden slapen in de volgende nachtbus.

De volgende stop was Cuenca, wat wij toch wel de mooiste stad van Ecuador vonden. Het plaatje van kleurrijke huizen en grote kathedralen werd helemaal afgemaakt door de prachtig geklede bergmensjes die ertussen door zwermen. Tijdens een rondje door stad is het ons zelfs gelukt om het stadion van Deportivo Cuenca in te sluipen.

Naast de mooie bergen die er hier in de buurt zijn, die we hebben overwonnen in de zoveelste bergwandeling (met Lama's!), staan hier ook de belangrijkste ruïnes van Ecuador, genaamd Incapirca. Natuurlijk is het minder spectaculair als de Peruaanse grote broer, maar toch indrukwekkend om hier onze eerste kennismaking met de bouwstijl van de Inca’s te hebben.

Cuenca is voor ons ook op een andere manier speciaal geworden, doordat we hier voor het eerst cavia hebben gegeten. Ook waarschijnlijk de laatste keer trouwens.

En zo zit na een doldwaze rit van 10 dagen ons tweede land Ecuador er alweer op. Dit land heeft zeker iets speciaals. Het heeft dan niet de typische latino-cultuur van Colombia of de culturele hoogtepunten die we in Peru verwachten, maar wat is die natuur hier speciaal. Ondertussen hebben wij hier een daar al een berg, park of bos gezien, maar in Ecuador kom je er al snel achter dat alles een nog een stuk hoger, groener en wilder kan.